Magda heeft deze zaak zelf 36 jaar uitgebaat. De grootmoeder van Karin langs vaders kant startte de zaak op in 1935. Dit jaar vieren ze dan ook het 85-jarig bestaan.
- Hoe beleef jij deze coronatijden persoonlijk, Karin?
“Goh, echt met gemengde gevoelens. Enerzijds ben ik dankbaar dat ik kan werken. Anderzijds loop ik samen met mijn familie meer risico om besmet te raken ondanks de uitgebreide voorzorgsmaatregelen. Mijn moeder en broer behoren tot een risicogroep en dat baart me wel zorgen. En wat als ik noodgedwongen moet sluiten indien ik zelf besmet geraak? Dan is al die verse voeding verloren. Daar mag ik niet aan denken. Gelukkig heb ik niet veel tijd om te piekeren, want het is drukker dan ooit.”
- Merk je angst bij je klanten? Praten ze erover met jou?
“Ja, zeker in het begin, omdat er toen nog veel onduidelijkheid heerste. Vooral bij de oudere bevolking was er veel onwetendheid. De alarmerende toestand in Italië en Spanje heeft die angst wellicht nog aangewakkerd.”
- Komen de klanten vaker? Of net niet? Kopen ze andere producten nu?
“De meeste van mijn vaste klanten proberen om minder vaak te winkelen en kopen daardoor meer. Er wordt opvallend meer chocolade, koekjes, aperitiefhapjes en drank gekocht. Vermoedelijk wordt er meer thuis gekookt nu de restaurants dicht zijn en de kinderen thuis blijven.”
- Heb je hamstergedrag gemerkt?
“In de beginperiode heb ik dat inderdaad gemerkt, vooral toen de rekken van de nabijgelegen supermarkten leeg raakten. Zelf heb ik de verkoop van sommige producten gelimiteerd per klant om iedereen te kunnen blijven bedienen. Na de tweede week is die situatie weer genormaliseerd.”
- Heb je nu ook nieuwe klanten?
“Ja. Ik merk dat veel mensen die gewoonlijk naar een supermarkt gaan er nu de voorkeur aan geven om in een kleinere winkel hun aankopen te doen. Het feit dat een beperkt aantal mensen tegelijkertijd in de winkel staan geeft hen een veiliger gevoel.”
- Welke veiligheidsmaatregelen heb je genomen?
“Toen duidelijk werd dat er van overheidswege beperkende maatregelen gingen opgelegd worden, heb ik er strikt op toegezien dat er maximum drie klanten tegelijkertijd de winkel binnenkwamen. Later heb ik dat nog verstrengd door geen kinderen meer toe te laten. Dit om generatievermenging tegen te gaan. Ik ondervind dat mijn klanten hiervoor veel begrip tonen en zelfs spontaan gedisciplineerd buiten blijven wachten om vervolgens één voor één binnen te komen. Het goede weer speelt hier allicht ook een rol in. Ik merk ook dat mensen in het algemeen meer met elkaar in gesprek gaan. Ik ontsmet mijn handen en de betaalterminal systematisch na het bedienen van elke klant, en ik houd afstand door consequent achter mijn toog te blijven.
Het is aanvankelijk een moeilijke zoektocht geweest naar handgel en ontsmettingsproducten. Gelukkig had ik voldoende voorraad om de eerste week door te komen. Dat was mede door de hulp van mijn lieve buren en toffe klanten. Op hen kan ik altijd rekenen, dat is echt hartverwarmend! Ook het plexiglas dat ik via de gemeente mocht ontvangen, waardeer ik echt!”
