Kerk Sint-Lambertus Eikevliet

Door de hogere ligging valt deze classicistische zaalkerk op in het midden van het eertijds economisch zeer bedrijvige Eikevliet.

Heilige Lambertus

Eikevliet was een geïsoleerde woonkern en gehucht van Hingene. De toewijding van de parochie Eikevliet aan de Heilige Lambertus, één van de vaandeldragers van de vroegmiddeleeuwse kerstening in Vlaanderen, verwijst naar de eeuwenoude verering van de Heilige Lambertus in het confluentiegebied van de Schelde en de Rupel. Als een bescheiden gehucht was Eikevliet in de Middeleeuwen en het Ancien Régime haast voortdurend in de weer om zijn relatieve kerkelijke autonomie te vrijwaren. Eikevliet bezat reeds vroeger een kapel die na de godsdienstperikelen van de 16de eeuw werd heropgebouwd. De huidige kerk dateert van 1778-1779, waarbij de laat-gotische toren behouden werd.

Het grondplan bestaat uit een ingebouwde westtoren (ca. 1500), een eenbeukig schip van vijf traveeën (1778-1779) en een koor van twee traveeën met een driezijdige absis (1778-1779). De laatgotische toren telt vier geledingen. De torenromp rust op een natuurstenen sokkel. Het aanbrengen van zandstenen speklagen verwijst reeds naar de ontluikende renaissancearchitectuur die in de loop van de 16de eeuw de gotiek geleidelijk zal verdringen. Een later gewijzigde barokke steekboogdeur geeft toegang tot het interieur. In de tweede geleding staat een spitsboogvormig doksaalvenster met traceerwerk. De twee bovenste registers met ondermeer de klokkenkamer hebben een geringere hoogte. Tijdens herstellingen in 1685 werd de ranke naaldspits vervangen door de huidige bekroning, die tegen de gangbare voorschriften van de gotische architectuur in, eerder als stomp en gedrongen omschreven kan worden.

Het schip en het koor werden in 1778-1779 met de steun van de abdijen van Affligem en Hemiksem in een sobere laatbarokke stijl verbouwd. Dit kan je afleiden uit het lijstwerk rond de ramen: een mergelzandstenen omlijsting met een knopvormige bovendorpel. Tegen de buitengevels staan diverse oude grafstenen. Zwak geprofileerde ribben markeren de traveeën onderling.
Het kerkmeubilair dateert uit de 19de eeuw. Verder bevat het interieur enkele merkwaardige beelden en schilderijen.
De kerk werd in 2000 grondig gerenoveerd.

Beschermd: MB 20/01/1998